دو ديگاه مهم در مورد آينده سوريه وجود دارد:
الف- سوريه پيوست اسرائيل مي شود:
از زماني كه الجولاني حاكميت سوريه را به عهده گرفته تا كنون تمام زيرساخت ها و پادگان ها و مراكز نظامي سوريه توسط ارتش اسرائيل نابود شده و تا كنون هيچگونه اعتراضي توسط الجولاني به عمل نيامده و واكنش خاصي نسبت به اسرائيل نداشته است، به همين دليل برخي از كارشناسان معتقدند كه الجولاني ابزار و آدم اسرائيل و مجري طرح نيل تا فرات است. در اين وضعيت سوريه عملاً ارتش ندارد و اسرائيل علاوه بر بلندي هاي جولان بلكه تا نزديكي دمشق را در انحصار خود قرار مي دهد و پس از تثبيت در گام بعدي تا مرز عراق پيش خواهد رفت يعني عملاً طرح نيل تا فرات اجرا خواهد شد. در چنين شرايطي تمام كشورهاي منطقه به غير از تركيه و قطر بازنده هستند. چون بخشي از نيل در در اردن و مصر است و فرات هم در سوريه و عراق است. در اين وضعيت يك بازي «برد- باخت» در منطقه شكل مي گيرد. برنده اسرائيل است. سوريه عربستان سعودي، مصر، اردن، امارات، بحرين و ايران بازنده هستند.
ب- سوريه تجزيه مي شود:
برخي از كارشناسان هم معتقدند كه الجولاني توان و امكان ايجاد وحدت و وفاق ملي را بين گروه هاي معارض ندارد و احتمالاً سوريه تجزيه شود. اين وضعيت علاوه بر اينكه مطلوب اسرائيل است بلكه باعث تقويت ايده نوعثماني گري تركيه خواهد شد. در اين حالت يك قسمت سوريه سهم تركيه خواهد شد و يك قسمت ديگر آن سهم اسرائيل و آمريكا خواهد شد و بخش از مركز سوريه مثل دمشق هم سهم معارضين مي شود. اين وضعيت بدترين حالت ممكن است كه بازهم يك بازي «برد- باخت» در منطقه شكل مي گيرد. برنده اين بازي آمريكا، اسرائيل و تركيه و تا حدودي قطر است و بازنده آن عربستان سعودي، مصر، اردن، امارات، بحرين و ايران است.
رهبر معظم انقلاب اسلامي در مورد تحولات سوريه فرمودند: بدون شک مناطق تصرف‌شده سوریه به‌دست جوانان غیور سوری آزاد خواهد شد. آزاد شدن سوريه به دست جوانان سوري بيانگر اين است كه مردم سوريه هر چند خواهان سقوط بشار اسد بوده اند اما خواهان تجزيه و تضعيف سوريه نيستند و در ميان مدت به دنبال سوريه يكپارچه خواهند بود. به همين دليل ممكن است شكاف «دولت- ملت» در سوريه شكل بگيرد. شكافي كه مردم خواهان سوريه يكپارچه هستند اما حكومت ابزار و آلت دست اسرائيل و تركيه باشد. در چنين شرايطي سوريه تجزيه يا تضعيف نمي شود. انشاا… مردم و به خصوص جوانان سوريه به دنبال حفظ يكپارچگي كشورشان باشند. تنها راه نجات سوريه تشكيل حكومت فراگير «سوري- سوري» است. به همين دليل كشورهاي منطقه همواره بايد به دنبال حفظ يكپارچگي سوريه باشند. از يكطرف يكپارچگي سوريه به «منافع مشترك» كشورهاي منطقه تبديل شود و از سوي ديگر نوعثماني گري و طرح نيل تا فرات و به خصوص اشاعه تروريسم تكفيري به عنوان «تهديد مشترك» كشورهاي منطقه تعريف شود. بهترين روش براي حفظ يكپارچگي سوريه بر اساس اصل «موازنه منافع»، تعريف منافع مشترك است و بر اساس اصل «موازنه تهديد»، تعريف تهديد مشترك براي كشورهاي منطقه است.